บังคาบตาลเป็นงานอดิเรกเมื่อเข้ามาอยู่ในโลกไซเบอร์ แต่หากอยู่ข้างนอกก็เป็นลูกจ้างให้เจ้านายจิกหัวใช้ตามประสาคนที่ไม่มีปัญญาจะเป็นนายของตัวเอง เขาก็แบ่งให้กินให้ใช้แต่เล็กๆน้อยๆเมื่อเทียบกับความร่ำรวยของเจ้าของกิจการที่ประสบความสำเร็จเพราะบังและลูกจ้างคนอื่นๆเช่นบังอีกมากมาย ก็แล้วแต่เขาจะใช้เท่าที่เขาเห็นว่าสมควรจะใช้ มาคราวนี้บังก็โดนใช้ให้ไปทำงานต่างประเทศเป็นเวลาหนึ่งเดือน เลยมีอะไรมาเล่าสู่กันฟังพอสมควร
อันว่าในเครื่องใช้ไฟฟ้าอีเล็กทรอนิคส์ทุกๆชนิดนั้น มีส่วนประกอบอันหนึ่งที่เรียกกันว่าภาคจ่ายไฟหรือpower supply ส่วนนี้เป็นส่วนที่รับกระแสไฟฟ้าจากไฟบ้านหรือแหล่งอื่นๆแล้วเปลี่ยนแรงดันไฟให้เหมาะสมกับการใช้งานกับชิ้นส่วนต่างๆในเครื่องนั้นๆ เนื่องจากเป็นส่วนที่เกี่ยวข้องอยู่กับไฟฟ้ากำลัง เป็นส่วนที่มีโอกาสเป็นปัญหามากที่สุดเนื่องจากความร้อน และการผิดพลาดจะส่งผลให้เกิดอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สิน การออกแบบจึงต้องทำกันอย่างพิถีพิถันเป็นพิเศษชนิดที่พลาดไม่ได้ การเลือกชิ้นส่วนในภาคจ่ายไฟจึงต้องมีการระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง
หม้อแปลงหรือtransformerเป็นชิ้นส่วนสำคัญในภาคจ่ายไฟ สมัยก่อนเขาให้หม้อแปลงต่อเข้ากับไฟบ้านเช่น๒๒๐โวลท์๕๐เฮิร์ทโดยตรงแล้วเปลี่ยนจากไฟกระแสสลับเป็นกระแสตรง เนื่องจากความถี่ของไฟบ้านต่ำ หม้อแปลงจึงมีขนาดใหญ่และน้ำหนักมาก ภาคจ่ายไฟสมัยใหม่แก้ปัญหานี้โดยการเปลี่ยนไฟ๕๐เฮิร์ทให้มีความถี่สูงขึ้นเป็นหลายร้อยกิโลเฮิร์ท หม้อแปลงก็จะมีขนาดและน้ำหนักน้อยลงมาก ยิ่งความถี่สูงก็ยิ่งเล็ก แต่ก็ยิ่งทำให้เกิดปัญหาอย่างอื่นขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลือกวัสดุสำหรับใช้เป็นแกนของหม้อแปลง ที่ความถี่ต่ำๆเช่นที่๕๐เฮิร์ท ปกติจะใช้เหล็กแผ่นเป็นแกน แต่ที่ความถี่สูงต้องใช้ผงโลหะผสมซึ่งอัดเป็นรูปที่ต้องการที่เรียกว่าferriteเป็นแกน ขบวนการผลิตferriteนั้นยุ่งยากพอสมควร หากขบวนการควบคุมการผลิตไม่ดี คุณภาพของferriteก็ไม่ได้มารตรฐาน จะก่อปัญหามากมายให้กับภาคจ่ายไฟทั้งที่เกิดทันทีและหลังจากใช้งานไประยะหนึ่ง
เนื่องจากสถานการณ์ทางเศรฐกิจที่ไม่ค่อยดีในระยะที่ผ่านมาferriteจึงเกิดการขาดตลาด จีนเป็นแหล่งผลิตferriteรายใหญ่ที่สุดของโลกในปัจจุบัน บังเลยโดนใช้ให้ไปไปเมืองจีนอีกครั้งหนึ่ง ที่ร่ายยาวมาทั้งหมดก็จะบอกว่าทำไมบังจำเป็นต้องไปเมืองจีนคราวนี้ และไหนๆก็ไปแล้วก็เอาให้เต็มที่โดยการเอารายการอื่นๆรวมเข้าไปด้วย ทีแรกวางแผนว่าจะไปจีน ญี่ปุ่น ฟิลิปินส์ มาเลย์ และอินเดีย ผลสุดท้ายต้องตัดญี่ปุ่น ฟิลิปินส์ออกไป เพราะไม่มีเวลาเพียงพอ ส่วนอินเดียนั้นคราวนี้เขาจะเอาใบเกิดของบังในการขอวีซ่า เนื่องจากระยะหลังเขาเข้มงวดกลัวแขกปากีฯเรื่องทำนองเดียวกับการก่อการร้ายที่มุมไบเมื่อสองปีก่อน เลยจะเอาใบเกิดเพื่อจะดูให้แน่ใจว่าพ่อแม่เป็นชาวปากีฯไหม บังไม่ทีใบเกิดเพราะพ่อเอาใส่กระบอกไม้ไผ่เหน็บหลังคาเอาไว้เมื่อตอนเด็กๆ หนูกินหมดไปนานแล้ว เลยนับว่าโชคดีที่ไม่ต้องไป เพราะอินเดียนั้นสุดยอดกว่าเมืองจีนเสียอีกในด้านความไม่สะดวกในการเดินทาง ความสกปรก และอื่นๆ รวมเวลาทั้งหมดก็เดือนหนึ่งพอดีที่ต้องรอนแรมระหกระเหิน จากประสบการณ์คราวก่อนๆ การเดินทางในเมืองจีนโดยไม่รู้ภาษาจีนนั้นลำบากเต็มที ภาษาอื่นๆแทบจะไร้ความหมายบนถนน มาคราวนี้จึงได้ขอให้บริษัทในจีนที่เป็นคนขายชิ้นส่วนรายใหญ่ให้ช่วยเป็นธุระจัดการอำนวยความสะดวก ซึ่งความจริงเขาก็เสนอทุกครั้งที่ไปที่จะช่วยอำนวยความสะดวกเต็มที่เพราะธุรกิจที่เขาทำอยู่กับบริษัทที่บังทำมีมูลค่าสูงมาก แต่บริษัทบังมีนโยบายไม่ให้ลูกจ้างรับการช่วยเหลือจากใคร กลัวจะไปเป็นหนี้บุญคุณเขา และอาจจะมีผลในการตัดสินใจทางธุรกิจ แต่คราวนี้ต้องขอฝืนระเบียบเพราะมีบทเรียนจากคราวก่อนๆที่ต้องนอนที่สนามบิน หลงทาง และฯลฯ อีกทั้งคราวนี้บังเอาสตีฟ ผู้เป็นวิศวกรฝ่ายชิ้นส่วนมาฝึกงานด้วย สตีฟชอบเดินทาง บังจึงหวังว่าคราวต่อไปจะได้ใช้ให้ทำงานนี้แทน บังจะได้ไม่ต้องทรมานสังขาร หลับตื่นและขี้เยี่ยวไม่เป็นเวลา
ปลายเดือนกรกฎาคมเป็นวันออกเดินทาง มาลงเครื่องบินที่สนามบินปูดองเมืองเซี่ยงไฮ้เอาตอนใกล้เที่ยง มัคคุเทศของเราเป็นชาวมาเลย์เชียเชื้อสายจีนผสมปอตุเกศ แกมาทำงานเป็น QC directorให้กับบริษัทในเมืองจีนซึ่งเป็นผู้ทำตัวถังประกอบเครื่องให้กับบริษัทที่บังทำงานอยู่ แกมีชื่อฝรั่งว่าอาลัน ส่วนชื่อแขกของแกจะเป็นบังอะไรบังเหล็มก็ไม่ได้ถาม เพราะว่าในมาเลย์เซียแขกกับเจ๊กเขาไม่ค่อยจะลงรอยกัน อาลันรับคำสั่งจากเจ้าของบริษัทของเขาให้ดูแลเราอย่างดีที่สุด เขาติดตามอำนวยความสะดวกให้กับบังและสตีฟในระหว่างที่เราอยู่ในประเทศจีน ซึ่งหมายความว่าเขาต้องนำเราไปยังเมืองเล็กเมืองน้อยซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงงานผลิตferriteและชิ้นส่วนอย่างอื่นที่กำหนดจะไปออดิต ในช่วงเวลา๓อาทิตย์ทั้งทางรถยนต์ รถไฟและเครื่องบิน เนื่องจากบังไปถึงวันเสาร์ กว่าจะได้เริ่มทำธุระเรื่องงานก็ต้องวันจันทร์ อาลันและคนขับรถมารับที่สนามบินพาไปส่งที่โรงแรมกลางเมืองเซี่ยงไฮ้ซึ่งฝ่ายจัดการเดินทางของบริษัทบังได้จองเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วในแต่ละเมืองตลอดการเดินทางเที่ยวนี้ ถึงโรงแรมเช็คอินเสร็จนอนได้งีบหนึ่งก็ห้าโมง อาลันโทรมาปลุกบอกว่าออกไปหาอะไรกินกัน
อากาศเมืองเซี่ยงไฮ้ต้นเดือนสิงหาช่างร้อนได้อบอ้าวเหมือนอยู่ในเตาอบ เราเริ่มต้นกันที่บาร์ใกล้ๆโรงแรม เหลาใหญ่สำหรับอาหารเย็นอาลันเขาบุ๊คไว้ประมาณหนึ่งทุ่ม เราเลยนั่งซดเบียร์สิงเต่ารอเวลาอาหารเย็น อาลันเป็นคนอัธยาศัยดีมาก เคยทำงานให้กับบริษัทใหญ่ๆของญี่ปุ่นเช่นJVCและPanasonicก่อนที่จะมาทำให้กับบริษัทจีนรายนี้ เขาเป็นคุยสนุก บังเคยพบกับเขาสองสามครั้งก่อนเจอกันคราวนี้เพราะเขาเคยมาติดต่องานที่บริษัทบัง เนื่องจากเขาเป็นชาวมาเลย์ เราจึงมีเรื่องให้คุยกันมากเป็นพิเศษ เพราะบ้านเดิมเขาอยู่แถวๆอาลอร์ เซตาร์ ซึ่งไม่ไกลจากปาดังเบซาร์มากนัก เขาเคยมาเที่ยวหาดใหญ่บ่อย จนรู้จักอะไรต่างๆในหาดใหญ่ค่อนข้างดี หรืออาจจะดีกว่าบังเสียอีกในเรื่องที่เที่ยว เรานั่งคุยกันอยู่จนหกโมงกว่า ก็ได้เวลาอาหารเย็น
อันว่าการทำธุรกิจกับคนจีนนั้นเป็นที่รู้กันว่าเขาบริการลูกค้าเขาเยี่ยมจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องกินและรายการบันเทิง ซึ่งแน่นอนที่สุดว่าจริงๆแล้วไม่ใช่ของฟรี แต่เขารวมไว้เรียบร้อยแล้วในส่วนค่าใช้จ่ายในการประกอบธุรกิจของเขา แท้ที่จริงแล้วธุรกิจอุตสาหกรรมของคนจีนไต้หวัน ฮ่องกง สิงคโปร์ที่เข้ามาดำเนินกิจการในเมืองไทยจะมีการปรนเปรอลูกค้าของเขามากกว่าที่ไหนในโลกเพราะกฏหมายบ้านเรามันหละหลวมและผู้รักษากฎหมายเองอาจจะเป็นหนึ่งบรรดาผู้ที่ได้รับบริการ บังเคยติดต่อซื้อชิ้นส่วนอีเลกทรอนิคส์จากโรงงานของชาวไต้หวันในแถบกรุงเทพฯ เลยได้รู้เรื่องราวรายละเอียด เนื่องจากคนไทยทำรายการบันเทิงในลักษณะนี้ได้ไม่ถึงใจ จึงมีการชักชวนเพื่อนพ้องชาวไต้หวันเข้ามาก่อตั้งสถานบันเทิงพวกนี้เสียเอง เป้าหมายคือบริการบันเทิงครบวงจรให้กับลูกค้ารายสำคัญของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เงินจะซื้อได้ ตั้งแต่ ซาวน่าร์ ตัดผม ตัดเล็บ ขัดขี้ไคล นวด ดื่มกิน คาราโอเกะ คาราโอแกะ คาราโอกอด คาราโอกก และฯลฯ ที่เหล่านี้มักจะไม่มีการเปิดบริการให้กับคนทั่วไปนอกจากสมาชิกที่เป็นเจ้าของโรงงานเอาไว้บริการลูกค้าของเขา บังเคยหลุดเข้าไปเมื่อหลายปีก่อน แต่จำเป็นต้องลัดวงจรก่อนที่จะครบวงจรเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง ดีที่ยังคุมสติได้เพราะไม่ได้ดื่มเข้าไปมากนัก ไอ้อย่างแรกๆนั้นมันพอทำเนา ถึงรู้ว่ามันไม่ค่อยจะถูกต้องแต่ก็ต้องรับตามธรรมเนียมเมื่อมีผู้มาประเคน ส่วนอย่างหลังสุดนั้นจำเป็นต้องเอาทางพระเข้าข่ม ใครจะไปรู้ผิดพลาดขึ้นมาอาจจะได้ไปอยู่วัดพระบาทน้ำพุเพราะโรคเอดส์
ใครที่ไม่เคยไปเมืองจีนอาจจะคิดว่าประเทศที่ใช้ระบบเศรฐกิจและการเมืองแบบสังคมนิยมควรจะมุ่งประโยชน์ของสาธารณชนเป็นอันดับแรก แต่เท่าที่เห็นและสัมผัส สภาพต่างๆแทบจะไม่มีอะไรแตกต่างจากประเทศทุนนิยมทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่จีนเปิดประเทศให้ต่างชาติเข้าไปเปิดโรงงานในช่วง๓ทศวรรษที่ผ่านมา จากประเทศที่ไม่ยอมให้เอกชนถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินและฝักใฝ่การเคลื่อนไหวใดๆอันจะนำไปสู่การสร้างความมั่งคั่งให้กับตัวเอง เดี๋ยวนี้จำนวนเศรษฐีระดับร้อยล้านและพันล้านดอลลาร์ในประเทศจีนได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และดูเหมือนว่าจะเพิ่มเร็วกว่าประเทศใดๆทั้งหมด ซึ่งแสดงให้เห็นว่าปรากฎการณ์ชนิดใหม่กำลังเกิดขึ้นในจีน ชนิดที่หากเหมาเจ๋อตงหรือเติ้งเสี่ยวผิงไม่อาจจะคาดคิดมาก่อนว่ามันจะเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ในชั่วระยะแค่ไม่กี่ปี และยังไม่มีทีท่าว่าจะช้าลงแต่อย่างใด ว่ากันว่าในขณะนี้จีนใช้กว่า๕๐%ของซีเมนต์และเหล็กเส้นของผลผลิตของโลก และกำลังนำหน้าประเทศสหรัฐอเมริกาในการใช้พลังงานทุกชนิด
อาลันเลือกร้านอาหารที่เขาคิดว่าจะถูกปากทุกคนที่สุด แต่ก็ไม่วายเป็นเหลาระดับวีไอพี เป็นห้องพิเศษโต๊ะกลมที่จัดไว้เฉพาะคณะ เขาบอกว่าเหลานี้รับคนได้เป็นพันพร้อมกัน มีห้องเฉพาะกลุ่มแบบนี้กว่าร้อยห้อง รายการอาหารที่อาลันพยายามโฆษณาส่วนใหญ่เป็นประเภทสัตว์พิศดารที่เป็นของแปลกและมีคนอยากลองเพื่อจะได้เอาไปไว้คุย ตัวอย่างเช่นงูเห่าทอดกรอบ กบและตะพาบน้ำผัดเครื่องยาจีน ซุปดู้นอวัยวะเพศและลูกอันฑะวัวถึก หอยทากพะโล้และอะไรทำนองนั้นอีกมากมาย อาลันพูดอยู่ซ้ำๆซากๆถึงสรรพคุณของอาหารเหล่านี้ว่า "good for men" สตีพกับแม็ทเลือกงูเห่าและตะพาบ ส่วนบังก็บอกเขาว่าเคยลองมาก่อนแล้วสำหรับรายการเปิบพิศดาร ให้คนที่ไม่เคยลองดีกว่า สตีฟเลยได้กินดีงูเห่าผสมเลือดและเหมาไถเรียกน้ำย่อยก่อนอาหารคนและแก้ว อาหารก็อร่อยดี ส่วนใหญ่เจ้าภาพเป็นคนสั่ง บังไม่พิถีพิถันนักในเรื่องกิน เพราะเราเคยกินมาแล้วตั้งแต่จิ้งจังและแป้งแดง กินไปก็สรรเสริญเจ้าภาพไปตามธรรมเนียม เพราะเขาก็พยายามที่จะบริการเราให้ดีที่สุด
อาลันช่างเหมาะกับงานนี้จริงๆ เขาพาทุกคนเข้าไปในสถานคาราโอเกะขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ข้างในทำเป็นห้องมากมายขนาดจุคนได้๑๐-๒๐คนต่อห้อง แต่ละห้องมีจอภาพขนาดใหญ่และDJประจำ เริ่มด้วยมีการนำสาวๆเดินเข้าแถวเข้ามาในห้องให้แขกเลือกคนที่ตัวเองจะเอาเป็นคนบริการ ถึงบังจะไม่ใช่นักเที่ยว แต่ภาพต่างๆก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เมื่อตอนหนุ่มๆมันก็ตื่นเต้นดี แต่พออายุมากขึ้นก็คิดไปว่าในขณะนี้สาวๆแต่ละคนจะกำลังคิดอะไร กำลังจะได้สนุก? จะมีใครเลือกเราไหม? เราจะได้ทิปเท่าไหร่คืนนี้? และคงจะมีอะไรอีกหลายๆอย่างเช่น เดือนนี้จะมีเงินหลือส่งไปให้พ่อแม่ที่บ้านสักเท่าไหร? หรือ ฯลฯ หากบังไม่เลือก เขาก็คงจะขาดรายได้ไปและบังก็คงจะทำไม่ได้เพราะอาลันส่งเสียงคะยั้นคะยอมาว่าให้ชี้เอาสักคน บังนึกถึงอาแม้ะที่บ้านแว็ปหนึ่ง อโหสิก็แล้วกัน บังนึกในใจ ชี้ไปที่คนอยู่สุดปลายแถว หล่อนเดินยิ้มเข้ามานั่งใกล้ๆ ร้องทักเป็นภาษาจีน สนุกแน่ บังพูดไม่ได้สักคำ พยายามชวนคุยเป็นภาษาอังกฤษ หล่อนก็พูดไม่ได้เป็นเรื่องเป็นราว ต่างคนก็ต่างนั่งยิ้ม สตีฟและแม็ทท่าทางจะสนุกสนานเป็นพิเศษ ถึงแม้ว่าจะคุยกันไม่รู้เรื่อง มือไม้มันไม่ต้องการภาษาสองคนนั้นเพลิดเพลินกับการจับนั่นต้องนี่ พอไฟสลัวลง เพลงของJohn Denverก็ดังขึ้นด้วยการเลือกของอาลัน ทุกคนเริ่มร้องกันอย่างสนุกสนาน เสียงดังแทบแก้วหูแตกก้องไปก้องมาในห้องเล็กๆฟังไม่เป็นเพลง มีบังคนเดียวที่ถึงแม้ว่าจะเป็นคนมีดนตรีการ แต่ก็ร้องเพลงไม่เป็นเลยได้แต่นั่งกินอะไรเรื่อยเปื่อย หลับบ้างตื่นบ้างจนถึงเที่ยงคืน จึงได้หลุดออกมา อากาศข้านอกยังร้อนขาดใจ ที่ป้ายหน้าร้านแห่งหนึ่งบอกว่า๔๑เซลเซียส ระหว่างทางกลับโรงแรมอาลันชี้ให้ดูสวนสาธารณะเล็กๆข้างทางที่มีคนนอนอยู่กลางแจ้งเต็มไปหมด อาลันบอกว่าคนพวกนี้ไม่มีเครื่องแอร์ในอพาร์ทเม้นท์ ทนความร้อนไม่ไหวจึงออกมานอนข้างนอกตอนหัวค่ำ ราวๆตีสองจึงจะลุกขึ้นกลับเข้าไปนอนในบ้านเพราะจะค่อยเย็นลงหน่อย
(ยังมีต่อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น